Zorg en Inclusie

Gisteren had ik dus het examen van Zorg en Inclusie. Ik denk dat mijn examen goed gegaan is want ik kon toch wel veel vertellen. Af en toe sloeg een kleine twijfel toe, maar uiteindelijk heb ik toch alles beantwoord. Of dit juist is of fout, kan ik niet goed inschatten. De punten in juni zullen mij meer duidelijkheid kunnen geven.

Het vorige vak zit er dus op. Zorg en Inclusie gaat vooral over kinderen met specifieke zorgbehoeften en hoe we hier er om moeten mee gaan. Het is altijd wel persoonlijk omdat je al veel ervaring hebt met zo'n kinderen of juist geen ervaring hebt. Ik vond het erg leerrijk om verschillende kaders mee te krijgen.

Mijn ogen zijn nu ook iets meer geopend. Ik stond al positief tegenover mensen met een beperking of mensen met specifieke zorgbehoeften, maar nu ben ik er nog meer van overtuigd dat zij ook effectief iets waard zijn. Iedereen mag en kan in deze maatschappij zijn plekje vinden. 

Eén van de opdrachten doorheen de lessen was om zelf een zorgbehoefte te krijgen. Er waren donkere brillen om blind te worden, oordoppen om doof te worden en rolstoelen. Ik kreeg een rolstoel en moest dus met de lift in plaats van de trap. Niet dat ik het erg vond om met de lift te gaan, hoor. Het is wel interessant om eens in de huid van iemand anders te kruipen. Op die manier ervaar je ook wat doof, blind of een rolstoel hebben betekend. 

De rode draad doorheen dit vak was een documentatiemap aanmaken. Elke voorbereiding van de lessen moest in die map komen. Ook bepaalde opdrachten doorheen de lessen moesten een plekje in de map krijgen. Ik heb van in het begin gekozen om geen map te maken, maar een boek. Ik ben nogal creatief aangelegd en voor mij was dit de ideale ontspanning. Van als ik tijd heb, zal ik waarschijnlijk een foto posten van dit boek.

Eén van de opdrachten was om enkele documentaires te bekijken. Ik vond ze allemaal interessant en soms aangrijpend. Er is één reportage die ik erg interessant vond. Het gaat over doof zijn. Ik vind dit een herkenbaar thema omdat er aan één kant van mijn familie erg veel doven of hardhorenden zijn. Zij proberen te spreken maar communiceren het best via de gebarentaal. Ik vind gebarentaal zo fascinerend dat ik al enkele jaren twijfel om ooit zo'n cursus te leren.
Bekijk de documentaire 'mijn baby is doof' hier: Mijn baby is doof

Het was een drukke periode, maar ook zeer leerrijke periode.

Groetjes
Tiny