Vanmorgen zijn we vroeg uit bed gesprongen. De wekker stond om 6u30. Ons ontbijt was terug een buffet. Het heeft ons weer gesmaakt. Nadien hebben we de broodjes die we mee hebben van uit België in onze brooddozen gestopt. Nog enkele flessen water wegstoppen en we waren klaar. Op naar de fietsen! Na een fietstochtje kwamen we aan in Cusset, het metrostation. We kochten een ticketje en gingen naar het juiste perron. Een korte overstap in Bellecour en we kwamen aan bij de school.
Eenmaal aangekomen in de school, zagen we dat de ruiten nog snel gewassen werden. Ze wilden waarschijnlijk een goede indruk maken op de Belgen. We hebben ons aangemeld bij de receptie en toen kwam onze contactpersoon. Het rood verscheen op onze wangen. In onze e-mails naar Dominique, schreven we steeds 'Bonjour monsieur Malleval'. We hebben nog gedacht in België dat het misschien een vrouw kon zijn. Aangezien de afzender nooit geklaagd heeft over haar mannelijke aanspreking, gingen we er van uit dat we met een meneer mailden. Toen mevrouw Dominique verscheen, durfden we niets zeggen. We hebben ons excuses aangeboden en zij vond het niet erg.
We kregen een kop koffie aangeboden en een tweede ontbijt. We hebben hier geen foto's van omdat we niet als toeristen wilden overkomen. Meneer Stéphane, de man van onze stageplaats, kwam ook aan en onze kennismaking kon beginnen. We kregen een mapje met folders, slaap- en eetplaatsen, de uitleg van de opleiding en een dvd. De opleiding is hier ook een bachelor. Maar ze zijn erg streng bij de ingangsexamens. Als je studeert voor leerkracht, pedagogisch coach, opvoeder,... moet je eerst je examen bij de vakdocent afleggen en daarna bij een psycholoog. Die psycholoog beslist dan of je wel geschikt bent voor de opleiding. Dit is dus strenger dan in België. Daar zijn er geen psychologen die je tegenhouden voor je een studierichting kiest.
 |
| Ons welkomstpakket. |
 |
| Het bewijs dat we in de school geweest zijn. |
Na de kennismaking zijn we mee gegaan met meneer Stéphane. Hij ging ons mee nemen naar de stageplaats. Dit gebeurde via de metro. Onderweg zijn we gestopt in Vieux-Lyon, het oude stadsgedeelte. Meneer Stéphane heeft ons enkele dingen getoond die we dan later zelf nog kunnen bezoeken. Hij toonde ons een restaurant waar ze de echte bouchon serveren. Bouchon is een typisch streekgerecht van Lyon. We zullen deze week eens proeven hoe lekker het is. Lyon heeft ook veel steegjes. Je kan ze moeilijk vinden omdat ze goed verstopt zijn. Als je zo'n steegje volgt, zie je de oude gevels van authentieke huizen van Lyon. Er historisch en mooi om te zien. We zullen deze week nog eens opnieuw gaan om foto's te nemen.
Op de stageplaats werden we meteen voorgesteld aan iedereen. Het zijn erg lieve en sociale mensen. Ze hebben veel interesse in het Belgische systeem van kinderopvang en onderwijs. Er zijn veel gelijkenissen, maar ook enkele grote verschillen. Nadat we structuur van kinderopvang te horen kregen, hebben we ons middagmaal gegeten. We waren voorzien met broodjes, maar er was dus eten voorzien. Een lekkere fishsteak met suikerboontjes. Het voorgerecht was een pastaschotel.
Na het middagmaal mochten we in het kinderdagverblijf vertoeven. Het is erg anders met kinderdagverblijven in België. Hier zitten stagiaires op een stoel en kijken ze vooral naar de begeleid(st)ers. Er is geen ruimte voor initiatief. Toen Tiny zich toch waagde om enkele vragen te stellen, vonden ze dit vreemd. Maar ze vonden het ook erg leuk want ze vertelden heel veel over hun werking. We hebben toen nog veel vragen gesteld omdat ze er toch voor open stonden.
Wat ons van in het begin opviel, is de zelfstandigheid en de taal van de kinderen. Hier kunnen de kinderen al vloeiend spreken. We hoorden dialogen tussen kinderen van 3 jaar die al bijna gesprekken waren. De kinderen praten ook erg op een volwassen manier. Dit komt doordat de begeleiding op een volwassen manier met de kinderen omgaan. Er wordt niet echt iets op een speelse manier gezegd. Er is één begeleidster die ergens tussenin schippert. Zij maakt af en toe geluiden en spreekt de kinderen speels toe. De zelfstandigheid wordt ook echt gestimuleerd. We hebben twee kinderen (14 maanden en 15 maanden) zien eten. Zij aten hun fruitpap al helemaal zelfstandig. Ze hebben niet gemorst en ze konden de lepel perfect hanteren. Dit hebben we nog niet echt op onze stageplaats gezien.
De begeleiding heeft ook meer geduld. Dat zal misschien ook wel een Frans kenmerk zijn, iedereen leeft hier erg op zijn gemak. De begeleiding laat de kinderen zelf conflicten oplossen en komt zo weinig mogelijk tussen. Ze laten de kinderen ook even alleen in de groep als ze verluieren. Ze geven de kinderen vertrouwen door ze alleen te laten. De kinderen weten dit en steken geen kattenkwaad uit. We zullen deze week nog foto's nemen zodat jullie ook kunnen genieten van de Franse kinderdagverblijven.
Het was een zeer geslaagde en boeiende dag. We konden het Frans goed begrijpen en iedereen zei ons dat we erg goed verstaanbaar waren. Zo zie je maar dat je niet superieur in je Frans moet zijn om op buitenlandse stage te gaan. Met een basis kom je er ook wel.
Groetjes
Tiny & Eline
Spelletje voor de thuisblijvers: helaas geen foto's, maar wel een mini-quiz.
1. Er was één van de begeleidsters die één van onze woonplaatsen kende. Welke plaats is dit?
a) Melle
b) Kortrijk
2. Eén van de begeleidsters bezocht Brussel al. Hoe benoemde zij 'manneke pis'?
a) monsieur zizi
b) monsieur pipi
c) manneke pis
d) manneke zizi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten