Kinderopvang in Frankrijk

Vanmorgen zijn we om 7 uur opgestaan. Na een verfrissende wasbeurt hebben we rijkelijk ontbeten. Nadien zijn we vertrokken naar de fietsen om aan ons ochtendronde te beginnen. Nu moesten we niet tot aan de metro. We moesten tot aan het kinderdagverblijf fietsen. Dit is dezelfde weg tot de metro, met dan nog een stuk er bij. Eline had alles opgezocht en opgeschreven. Jammer genoeg zijn sommige straten nieuw aangelegd, waardoor we verdwaald waren. Google Maps is nu even onze vriend niet meer. Toen we na lang rijden een begraafplaats tegen kwamen, is Tiny de weg gaan vragen. De begrafenisondernemers hebben alles opgezocht en mooi uitgelegd. Zo zijn we toch in het kinderdagverblijf geraakt. We hebben in totaal 10 minuten langer gereden dan gepland. Dit is verwaarloosbaar klein, dus we zullen er maar niet over klagen.

In het kinderdagverblijf werden we voorgesteld aan de keukenmeid. Zij bereidt elke dag vers eten voor de kinderen. Er zijn erg weinig kinderdagverblijven in Frankrijk die zelf hun eten klaar maken. Meestal werken ze met een grootkeuken of traiteur. Wij durfden weer geen initiatief nemen. Vragen hebben we wel gesteld. Het is sterker dan onszelf. We hebben nu ook gemerkt dat sommige begeleid(st)ers nu ook zelf al dingen vragen aan ons. Zij willen het systeem van kinderopvang in België ook kennen. We werden weer uitgenodigd om vooral neer te zitten en te kijken. Het zitten is wel makkelijker dan recht staan. Maar het is vooral voor de kinderen. Als we op hun ooghoogte zitten, voelen ze zich veiliger.

De kinderen spelen elke dag buiten. Slecht weer is geen reden om niet buiten te spelen. Sommige ouders slikken wel even als ze dit horen, maar uiteindelijk brengen ze reservekleren mee en stemmen ze toe. Enkel als het erg sneeuwt of vriest, blijven de baby's binnen. De sneeuw wordt wel naar binnen gehaald. Zo kunnen ze toch voelen en kijken. De oudere kinderen mogen wel buiten, maar wel maximum 15 minuten. Dat komt omdat veel kinderen geen gepaste schoenen of handschoenen hebben. Omdat hun handen niet zouden bevriezen, mogen ze dus niet lang buiten spelen bij sneeuw en vrieskou.

We hebben ook gemerkt dat kinderen hier erg veel mogen proberen. Kinderen mogen klimmen op de stoeltjes en de zeteltjes. Vallen hoort bij het leven. Ook buiten zijn er enkele hoogteverschillen. De kinderen mogen ook rond crossen met de fietsjes. En ze huilen inderdaad niet zo erg als ze vallen. Ze staan recht en spelen gewoon verder. Wij vertellen dat de normen in België veel strenger zijn. De begeleiding trekt grote ogen omdat zij het systeem in Frankrijk zelf al erg strikt vinden. België is precies een land met kinderen in glazen stolpen.

Na ons 'werk' in het kinderdagverblijf zijn we vertrokken naar het stadhuis. Meneer Coux heeft een plannetje getekend tot aan het metrostation. Nu weten we dat we morgen gewoon kunnen fietsen tot de metro en dan te voet kunnen gaan. We hebben onderweg een broodje gekocht in een bakkerij. Het heeft gesmaakt! In het stadhuis spraken we met meneer Ballista. Hij is verantwoordelijk voor het financiël luik van de kinderopvang. Over het algemeen zijn er weinig verschillen met België. Er zijn wel enkele grote verschillen. In België worden subsidies en financiële middelen verdeeld over alle sectoren in de kinderopvang. Dit gebeurt door de regering. In Frankrijk gebeurt dit per regio. Wat ook opmerkelijk is, is het feit dat de kleuterschool erg duur is. Daarom verkiezen ouders een kinderdagverblijf of onthaalouder boven de kleuterklas. 

Na ons gesprek met meneer Ballista zijn we le vieux-Lyon gaan bezoeken. We zijn enkele mooie plekjes gaan opzoeken. We zijn ook in kathedraal St-Jean geweest. Dit zag er veel groter uit dan het was. We hebben ook gewinkeld. Doordat het hier erg warm is, hebben we enkele shorts gekocht. Dat zal al veel schelen, want onze lange broek plakt aan ons lijf. We hebben ook schoenen gekocht. We zijn ook gestopt bij een ijskraam. Hier maken ze ijs nog op ambachtelijk wijze. Amai, dat smaakte goed!

Na ons klein winkeltochtje zijn we richting hotel gegaan. Eline had enkele breekbare dingen gekocht. Daarom wilde ze liever niet met de fiets naar het hotel. Uiteindelijk hebben we beslist om te kijken in het station of er geen bus naar het hotel reed. We kregen een woordje uitleg van een vriendelijke veiligheidsagent. Hij zei ons welke metro we moesten nemen en dat we het daar nog eens moesten vragen. Toen we de metro wilden nemen, zag Tiny dat het busnetwerk tot aan het hotel reikt. We ontcijferden het busplan en zagen dat we een halte vroeger moesten stoppen met de metro. Zo gezegd, zo gedaan. We namen de metro en daarna de bus.

We willen even zeggen dat we al sinds gisteren veel problemen hebben met de internetverbinding. Sommige sites worden geblokkeerd. Onze blog soms ook. We hopen dat we morgen online raken, maar we weten niet zeker of het zo zal zijn. Daarom staat er ook slechts 1 foto in dit bericht. Alles blokkeerde als we foto's wilden uploaden.

Hopelijk lukt het morgen.

Tiny & Eline

Spelletje voor de thuisblijvers:

1) Raad wie welke schoenen gekocht heeft. Of kocht één persoon ze allebei?

2) Wie at welk middagmaal?

Perrier + broodje met hesp, kaas, Dijondmayonaise en groentjes.

Sprite Zero + broodje met camenbert, nootjes en salade.

3) Wie at welk ambachtelijk ijsje?

Sinaasappelsap + ijsje met banaan, citroen en mango.

Sinaasappelsap + ijsje met yoghurt, banaan en aardbei.