als je ons avontuur achteraf nog eens wil lezen.
Op deze pagina kan je dus ons avontuur in Lyon herlezen. Als je de foto's of prenten wil zien die horen bij het bericht, klik je op de link 'Origineel blogbericht'.
Vrijdag 31 januari 2014 > Origineel blogbericht <
Het volgende goede nieuws gaat over ons buitenlands traject.
Het laatste vak van dit semester gaat over internationalisering.
Daarom krijgen we de kans om naar het buitenland te gaan.
We hebben in december onze top 3 moeten opgeven.
Daar kwam ook nog een motivatiebrief bij. In het Engels of in het Frans.
Tiny heeft zich toen gewaagd aan een Franse motivatie. Amai, niet simpel!
Frans is begrijpbaar voor Tiny en ze kan zich verstaanbaar maken.
Maar schrijven is nog heel wat anders.
De keuze is nu bekend: wij mogen naar Lyon. Joepi!
Dat Frans zal dus nog van pas komen. In Lyon zullen we stage lopen in de sector kinderopvang. Op die manier zullen we het beleid en de visie van Frankrijk kunnen aftoetsen aan België.
Via deze blog zullen jullie ons Frans avontuur kunnen volgen.
Het is nog een tijdje tot mei, maar we tellen al af. We zien het volledig zitten.
Groetjes
Tiny & Eline
Vrijdag 14 februari 2014 > Origineel blogbericht <
We hebben onze bestemming, namelijk het fantastische Lyon, al enkele weken geleden doorgekregen.
Er zal natuurlijk gewerkt worden in Lyon. We zullen er naar school gaan en we zullen er ook stage lopen. Omdat de contactpersonen van Lyon zeker willen weten wie er nu precies komt, hebben we een opdracht gekregen. We moeten onszelf creatief voorstellen. Elke student moet dit afzonderlijk doen.
Een interessant weetje: wij zijn de enige studenten die naar Frankrijk vertrekken. Enkel wij moeten ons dus voorstellen in het Frans. Met een paar woordenboeken komen we al heel wat verder. Nadien laten we alles controleren door vrienden. Want Frans met haar er op zal door de inwoners van Lyon misschien niet aanvaard worden. Nu nog de nodige creativiteit en we zijn klaar.
Hopelijk zal dit een goede indruk maken op Lyon.
Groetjes
Tiny en Eline
 |
| La représentation d'Eline |
 |
| La représentation de Tiny |
Doorheen dit drukke vak, moeten we al denken aan ons buitenlands traject. We moeten ons voorbereiden op Lyon en daarom moeten we een taak indienen. Daarin moeten we informatie bundelen die te maken heeft met geschiedenis, onderwijssysteem, de stad zelf, het land,...
Wat we nu het meest beseffen is dat Lyon een erg grote en belangrijke stad is geweest. Nu nog altijd. Daarom willen we de geschiedenis van Lyon even weergeven. Geniet maar van dit kort, maar belangrijk stukje historische weetjes over Lyon.
Lyon werd gesticht door Munitius Plancus en was een Romeinse
kolonie. De Romeinse naam was toen Lugdunum. In het Nederlands betekent dit ‘de
heuvel van het licht’.
Generaal Agrippa heeft Lugdunum als startpunt voor het
wegennetwerk in Gallië aangeduid. Op die manier werd de stad meteen de
hoofdstad van Gallië. De politiek, economie, militaire basis en het religieuze
ontwikkelden dus snel.
In de 15de eeuw was er de periode van de
renaissance. Daar bereikte de welvaart zijn top. Lyon is toen uitgegroeid tot
een belangrijk handelscentrum en dat trok veel handelaars aan.
Lyon is ook erg gekend voor zijn zijde. In de 17de
en 18de eeuw kwamen veel rijken naar Lyon om zijde aan te kopen. Op
die manier ontstonden smalle steegjes, de traboules genaamd. Dit kwam omdat de
zijdewevers hun textiel makkelijk van atelier naar atelier konden verhuizen.
Lyon heeft niet altijd topperiodes gehad. In de 18de eeuw heerste de Franse Revolutie en daardoor lag de expansie van Lyon even plat. Napoleon heeft Lyon dan wel weer laten groeien tot een belangrijke industriële stad.
Wereldoorlog II deed ook niet veel goeds aan de stad. Lyon
was het middelpunt van het Franse verzet. Na de oorlog is de stad weer kunnen
bloeien. Er werden faciliteiten voor transport, toerisme en cultuur aangelegd.
Zo, nu weten jullie iets meer over Lyon doorheen de jaren.
Nog iets minder dan een maand en dan zijn we vertrokken. We kijken er al naar uit.
Groetjes
Tiny en Eline
Zondag 4 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Het is bijna zover! 17 mei vertrekken we samen naar Lyon.
Daarom zijn we al enkele weken bezig met een verblijfplaats te zoeken. Lyon is een grote stad met erg veel slaapgelegenheid. Een glimlach verscheen op ons gezicht toen we een jeugdherberg vonden. De jeugdherberg heeft een kostplaatje van 13 euro per nacht. Voor die luttele 13 euro krijg je een kamer en ontbijt. Dit stond ons erg aan en we wilden meteen reserveren. We kwamen meteen een minpuntje tegen. Je kan slechts 5 nachten blijven. Een telefoongesprek naar Lyon leverde geen resultaat op. Tot ziens jeugdherberg...
Meer info op: Jeugdherberg Lyon
Ons tweede keuze viel op een hotel, niet zo ver van een fietsplaats. We zullen een fiets huren tijdens onze week in Lyon. Zo kunnen we vlot naar de stageplaats en de school fietsen. Het hotel zag er aanlokelijk uit. Helaas kregen we bericht dat groepen voorrang krijgen. We moesten nog enkele weken wachten voordat we mogen boeken. Na enkele weken willen we reserveren. Het antwoord luidt als volgt: "Nu zijn we al volgeboekt. Het spijt ons." Tjah, tot ziens hotel bij de fietsplaats...
We hebben dus nog altijd geen slaapplaats gevonden. Er zijn er ontelbaar veel, maar de kostprijs schrikt ons een beetje af. Wij hoeven niet in een mega sterrenhotel te verblijven. Wij zijn geen koninginnen of idolen die naar Lyon trekken. Wij zijn gewoon studenten die stage lopen.
Eline heeft verder gezocht en is uitgekomen tot een Hotel F1. De prijs is zelfs goedkoper dan het vorige hotel. We hebben meteen geboekt. Eindelijk, een vlaag van overwinning overheerste ons. Het is gelukt, de Belgen kunnen overnachten in Frankrijk.
Meer info op: Hotel F1 Lyon
We kunnen dus op ons beide oren slapen. Nu nog de dagen aftellen en we zijn weg.
Groetjes
Tiny & Eline
Vrijdag 16 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Morgen vertrekken we!
Onze bagage is al gepakt. Hopelijk hebben we niets vergeten. We hebben zeker al een woordenlijst met Franse woordjes en zinnetjes mee. Dat kan een grote hulp zijn tijdens de gesprekken in de kinderopvang. ons programma staat nog niet vast. Maandag krijgen we de planning en we weten al dat we heel veel voorzieningen zullen zien: opvang 0-3j., opvang 3-6j., buitenschoolse opvang, armoedehuis,...
 |
| Onze steun tijdens de Franse trip |
Vanaf morgen kan je de avonturen in Lyon zelf lezen. Hopelijk gaan we een boeiende en leerrijke week tegemoet. Maar eerst een dagje rondrijden door Frankrijk. Een kleine 800 km zal op de teller staan.
Het kofferspelletje kan je terug vinden in het origineel blogbericht.
Groetjes
Tiny & Eline
Zaterdag 17 mei 2014 > Origineel blogbericht <
We zijn vroeg vertrokken uit België. Vanuit West-Vlaanderen waren we al snel in Frankrijk. Ja, ja, Tiny woont echt dicht bij Frankrijk! Na amper 5 minuten kwamen we al een Franse welkom tegen. En ook onze gsm veranderde naar het Franse netwerk.
Het zonnetje scheen en zo waren de tussenstops aangenaam. Picknicken in het zonnetje: sandwiches met beleg. Heerlijk verzorgd door Catering Chez Linda. Het smaakte als zoete broodjes. 's Middags hebben we een ijsje naar binnen gesmikkeld. Met de zonnebrillen in de aanslag waagden we ons als echte toeristen.
We naderen Lyon en we kunnen al bijna niet meer wachten. We willen er nu zijn! Nog eventjes en we rijden Lyon binnen. We rijden vlotjes de parking op en checken in. Uitzicht op de parking nemen we er bij. Als we maar een bed hebben. We zien het zitten in ons hotelkamertje. Straks gaan we iets eten en misschien verkennen we buurt nog.
Morgen kunnen jullie ons avontuur verder lezen. We zullen ons verdiepen in de Franse cultuur.
Het spelletje en de foto's kan je bekijken in het origineel bericht.
Groetjes
Tiny & Eline
Zaterdag 17 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Ons eerste avondmaal was niet echt op zijn Frans. We hebben gegeten in een Amerikaanse Buffalo Grill. Aangezien Belgen echte bourgondiërs zijn, houden we wel van een lekker stukje vlees. Het thema van dit restaurant ligt er vingerdik op: Far West, Buffallo, grill, vlees, bizon,... Een echte aanrader!
Het eten was verbluffend lekker. Nadien betraden we de prairie en vingen we een bizon. Yeah, Howdy How Partner!
De foto's en het spelletje kan je bekijken in het origineel bericht.
Voor herhaling vatbaar!
Tiny & ElineZondag 18 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Ons
motto van vandaag was: pluk de dag! Daarom hebben we de wekker op 8 uur
ingesteld. Vroeg voor een zondag kan je misschien zeggen, maar we
wilden enkele praktische dingen regelen. Het ontbijt lachtte ons toe.
Buffet à volanté, en dat voor een week lang. We zullen zeker niet
omkomen van de honger.
Na
het ontbijt zijn we ons fietspunt gaan zoeken. Wij zullen doorheen de
week rondfietsen in Lyon. De stad heeft een zeer goed fietsnetwerk. Er
zijn talloze fietspunten waar je een fiets kan lenen. Wij hebben een
abbonement voor 1 week geregeld. Het kostplaatje was amper 5 euro. We
hebben de stageplaats en de school ook al bezocht. Zo weten we goed waar
we moeten zijn.
Nadien
zijn we de stad Lyon wat gaan verkennen. Het was net marktdag en we
hadden geluk. We wilden nectarines kopen. Een mandje vol kostte ons 1,50
euro. Dat zijn 12 stukken fruit voor een heel erg goedkope prijs. We
geloofden het bijna niet. Het fruit smaakte ons. Na een fruitmoment zijn
we naar de baseliek Notre-Dame de Fourvière geweest. Je kon naar boven
gaan met trappen of met een treintje. Wij hebben gekozen voor het
treintje. Het is een mooie basiliek, alleen is het erg donker binnen.
Dit komt doordat er donker glas gebruikt werd in de ramen. Naast de
basiliek is er een pleintje waardoor je Lyon kan bezichtigen. Het was
een adembenemend uitzicht.
Als
middagmaal hebben we een rijkelijk belegd broodje gegeten in Subway. We
aten beiden hetzelfde broodje: Subway Melt. Het smaakte ons! Zo'n
lekker brood met super lekkere groentjes. Om je vingers af te likken.
Het
was een geslaagde dag. Morgen gaan we beginnen aan onze stage. Om 9 uur
zijn we verwacht in de school. Daar hebben we een gesprek met onze
mentor en met de verantwoordelijke van de stage. Dan krijgen we ook onze
weekplanning. We kijken er al vast naar uit.
De foto's en het spelletje kan je bekijken in het origineel bericht.
Groetjes
Tiny & Eline
Tiny & Eline
Maandag 19 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Vanmorgen zijn we vroeg uit bed gesprongen. De wekker stond om 6u30. Ons ontbijt was terug een buffet. Het heeft ons weer gesmaakt. Nadien hebben we de broodjes die we mee hebben van uit België in onze brooddozen gestopt. Nog enkele flessen water wegstoppen en we waren klaar. Op naar de fietsen! Na een fietstochtje kwamen we aan in Cusset, het metrostation. We kochten een ticketje en gingen naar het juiste perron. Een korte overstap in Belle-Cour en we kwamen aan bij de school.
Eenmaal
aangekomen in de school, zagen we dat de ruiten nog snel gewassen
werden. Ze wilden waarschijnlijk een goede indruk maken op de Belgen. We
hebben ons aangemeld bij de receptie en toen kwam onze contactpersoon.
Het rood verscheen op onze wangen. In onze e-mails naar Dominique,
schreven we steeds 'Bonjour monsieur Malleval'. We hebben nog gedacht in
België dat het misschien een vrouw kon zijn. Aangezien de afzender
nooit geklaagd heeft over haar mannelijke aanspreking, gingen we er van
uit dat we met een meneer mailden. Toen mevrouw Dominique verscheen,
durfden we niets zeggen. We hebben ons excuses aangeboden en zij vond
het niet erg.
We
kregen een kop koffie aangeboden en een tweede ontbijt. We hebben hier
geen foto's van omdat we niet als toeristen wilden overkomen. Meneer
Stéphane, de man van onze stageplaats, kwam ook aan en onze kennismaking
kon beginnen. We kregen een mapje met folders, slaap- en eetplaatsen,
de uitleg van de opleiding en een dvd. De opleiding is hier ook een
bachelor. Maar ze zijn erg streng bij de ingangsexamens. Als je studeert
voor leerkracht, pedagogisch coach, opvoeder,... moet je eerst je
examen bij de vakdocent afleggen en daarna bij een psycholoog. Die
psycholoog beslist dan of je wel geschikt bent voor de opleiding. Dit is
dus strenger dan in België. Daar zijn er geen psychologen die je
tegenhouden voor je een studierichting kiest.
Na
de kennismaking zijn we mee gegaan met meneer Stéphane. Hij ging ons
mee nemen naar de stageplaats. Dit gebeurde via de metro. Onderweg zijn
we gestopt in Vieux-Lyon, het oude stadsgedeelte. Meneer Stéphane heeft
ons enkele dingen getoond die we dan later zelf nog kunnen bezoeken. Hij
toonde ons een restaurant waar ze de echte bouchon serveren. Bouchon is
een typisch streekgerecht van Lyon. We zullen deze week eens proeven
hoe lekker het is. Lyon heeft ook veel steegjes. Je kan ze moeilijk
vinden omdat ze goed verstopt zijn. Als je zo'n steegje volgt, zie je de
oude gevels van authentieke huizen van Lyon. Er historisch en mooi om
te zien. We zullen deze week nog eens opnieuw gaan om foto's te nemen.
Op
de stageplaats werden we meteen voorgesteld aan iedereen. Het zijn erg
lieve en sociale mensen. Ze hebben veel interesse in het Belgische
systeem van kinderopvang en onderwijs. Er zijn veel gelijkenissen, maar
ook enkele grote verschillen. Nadat we structuur van kinderopvang te
horen kregen, hebben we ons middagmaal gegeten. We waren voorzien met
broodjes, maar er was dus eten voorzien. Een lekkere fishsteak met
suikerboontjes. Het voorgerecht was een pastaschotel.
Na
het middagmaal mochten we in het kinderdagverblijf vertoeven. Het is
erg anders met kinderdagverblijven in België. Hier zitten stagiaires op
een stoel en kijken ze vooral naar de begeleid(st)ers. Er is geen ruimte
voor initiatief. Toen Tiny zich toch waagde om enkele vragen te
stellen, vonden ze dit vreemd. Maar ze vonden het ook erg leuk want ze
vertelden heel veel over hun werking. We hebben toen nog veel vragen
gesteld omdat ze er toch voor open stonden.
Wat
ons van in het begin opviel, is de zelfstandigheid en de taal van de
kinderen. Hier kunnen de kinderen al vloeiend spreken. We hoorden
dialogen tussen kinderen van 3 jaar die al bijna gesprekken waren. De
kinderen praten ook erg op een volwassen manier. Dit komt doordat de
begeleiding op een volwassen manier met de kinderen omgaan. Er wordt
niet echt iets op een speelse manier gezegd. Er is één begeleidster die
ergens tussenin schippert. Zij maakt af en toe geluiden en spreekt de
kinderen speels toe. De zelfstandigheid wordt ook echt gestimuleerd. We
hebben twee kinderen (14 maanden en 15 maanden) zien eten. Zij aten hun
fruitpap al helemaal zelfstandig. Ze hebben niet gemorst en ze konden de
lepel perfect hanteren. Dit hebben we nog niet echt op onze stageplaats
gezien.
De
begeleiding heeft ook meer geduld. Dat zal misschien ook wel een Frans
kenmerk zijn, iedereen leeft hier erg op zijn gemak. De begeleiding laat
de kinderen zelf conflicten oplossen en komt zo weinig mogelijk tussen.
Ze laten de kinderen ook even alleen in de groep als ze verluieren. Ze
geven de kinderen vertrouwen door ze alleen te laten. De kinderen weten
dit en steken geen kattenkwaad uit. We zullen deze week nog foto's nemen
zodat jullie ook kunnen genieten van de Franse kinderdagverblijven.
Het
was een zeer geslaagde en boeiende dag. We konden het Frans goed
begrijpen en iedereen zei ons dat we erg goed verstaanbaar waren. Zo zie
je maar dat je niet superieur in je Frans moet zijn om op buitenlandse
stage te gaan. Met een basis kom je er ook wel.
De foto's en het spelletje kan je bekijken in het origineel blogbericht.
Groetjes
Tiny & Eline
Dinsdag 20 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Vanmorgen
zijn we om 7 uur opgestaan. Na een verfrissende wasbeurt hebben we
rijkelijk ontbeten. Nadien zijn we vertrokken naar de fietsen om aan ons
ochtendronde te beginnen. Nu moesten we niet tot aan de metro. We
moesten tot aan het kinderdagverblijf fietsen. Dit is dezelfde weg tot
de metro, met dan nog een stuk er bij. Eline had alles opgezocht en
opgeschreven. Jammer genoeg zijn sommige straten nieuw aangelegd,
waardoor we verdwaald waren. Google Maps is nu even onze vriend niet
meer. Toen we na lang rijden een begraafplaats tegen kwamen, is Tiny de
weg gaan vragen. De begrafenisondernemers hebben alles opgezocht en mooi
uitgelegd. Zo zijn we toch in het kinderdagverblijf geraakt. We hebben
in totaal 10 minuten langer gereden dan gepland. Dit is verwaarloosbaar
klein, dus we zullen er maar niet over klagen.
In
het kinderdagverblijf werden we voorgesteld aan de keukenmeid. Zij
bereidt elke dag vers eten voor de kinderen. Er zijn erg weinig
kinderdagverblijven in Frankrijk die zelf hun eten klaar maken. Meestal
werken ze met een grootkeuken of traiteur. Wij durfden weer geen
initiatief nemen. Vragen hebben we wel gesteld. Het is sterker dan
onszelf. We hebben nu ook gemerkt dat sommige begeleid(st)ers nu ook
zelf al dingen vragen aan ons. Zij willen het systeem van kinderopvang
in België ook kennen. We werden weer uitgenodigd om vooral neer te
zitten en te kijken. Het zitten is wel makkelijker dan recht staan. Maar
het is vooral voor de kinderen. Als we op hun ooghoogte zitten, voelen
ze zich veiliger.
De
kinderen spelen elke dag buiten. Slecht weer is geen reden om niet
buiten te spelen. Sommige ouders slikken wel even als ze dit horen, maar
uiteindelijk brengen ze reservekleren mee en stemmen ze toe. Enkel als
het erg sneeuwt of vriest, blijven de baby's binnen. De sneeuw wordt wel
naar binnen gehaald. Zo kunnen ze toch voelen en kijken. De oudere
kinderen mogen wel buiten, maar wel maximum 15 minuten. Dat komt omdat
veel kinderen geen gepaste schoenen of handschoenen hebben. Omdat hun
handen niet zouden bevriezen, mogen ze dus niet lang buiten spelen bij
sneeuw en vrieskou.
We
hebben ook gemerkt dat kinderen hier erg veel mogen proberen. Kinderen
mogen klimmen op de stoeltjes en de zeteltjes. Vallen hoort bij het
leven. Ook buiten zijn er enkele hoogteverschillen. De kinderen mogen
ook rond crossen met de fietsjes. En ze huilen inderdaad niet zo erg als
ze vallen. Ze staan recht en spelen gewoon verder. Wij vertellen dat de
normen in België veel strenger zijn. De begeleiding trekt grote ogen
omdat zij het systeem in Frankrijk zelf al erg strikt vinden. België is
precies een land met kinderen in glazen stolpen.
Na
ons 'werk' in het kinderdagverblijf zijn we vertrokken naar het
stadhuis. Meneer Coux heeft een plannetje getekend tot aan het
metrostation. Nu weten we dat we morgen gewoon kunnen fietsen tot de
metro en dan te voet kunnen gaan. We hebben onderweg een broodje gekocht
in een bakkerij. Het heeft gesmaakt! In het stadhuis spraken we met
meneer Ballista. Hij is verantwoordelijk voor het financiël luik van de
kinderopvang. Over het algemeen zijn er weinig verschillen met België.
Er zijn wel enkele grote verschillen. In België worden subsidies en
financiële middelen verdeeld over alle sectoren in de kinderopvang. Dit
gebeurt door de regering. In Frankrijk gebeurt dit per regio. Wat ook
opmerkelijk is, is het feit dat de kleuterschool erg duur is. Daarom
verkiezen ouders een kinderdagverblijf of onthaalouder boven de
kleuterklas.
Na
ons gesprek met meneer Ballista zijn we le vieux-Lyon gaan bezoeken. We
zijn enkele mooie plekjes gaan opzoeken. We zijn ook in kathedraal
St-Jean geweest. Dit zag er veel groter uit dan het was. We hebben ook
gewinkeld. Doordat het hier erg warm is, hebben we enkele shorts
gekocht. Dat zal al veel schelen, want onze lange broek plakt aan ons
lijf. We hebben ook schoenen gekocht. We zijn ook gestopt bij een
ijskraam. Hier maken ze ijs nog op ambachtelijk wijze. Amai, dat smaakte
goed!
Na
ons klein winkeltochtje zijn we richting hotel gegaan. Eline had enkele
breekbare dingen gekocht. Daarom wilde ze liever niet met de fiets naar
het hotel. Uiteindelijk hebben we beslist om te kijken in het station
of er geen bus naar het hotel reed. We kregen een woordje uitleg van een
vriendelijke veiligheidsagent. Hij zei ons welke metro we moesten nemen
en dat we het daar nog eens moesten vragen. Toen we de metro wilden
nemen, zag Tiny dat het busnetwerk tot aan het hotel reikt. We
ontcijferden het busplan en zagen dat we een halte vroeger moesten
stoppen met de metro. Zo gezegd, zo gedaan. We namen de metro en daarna
de bus.
We
willen even zeggen dat we al sinds gisteren veel problemen hebben met
de internetverbinding. Sommige sites worden geblokkeerd. Onze blog soms
ook. We hopen dat we morgen online raken, maar we weten niet zeker of
het zo zal zijn. Daarom staat er ook slechts 1 foto in dit bericht.
Alles blokkeerde als we foto's wilden uploaden.
De foto en de spelletjes kan je bekijken in het origineel blogbericht.
Hopelijk lukt het morgen.
Tiny & Eline
Vanmorgen zijn we om 7u30 uit bed gesprongen. We weten nu dat we vanaf het metrostation in Cusset te voet kunnen gaan, daarom kunnen we een half uur langer slapen. Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken. Na 50 meter begon het lichtjes te regenen. We zijn nog snel onze regenjas gaan halen.
We mochten vandaag de buitenschoolse opvang bekijken. In Frankrijk zijn alle kinderen de volledige woensdag thuis. Ze moeten dan wel de zaterdag naar school. De kinderen gaan op woensdag naar sportclubs, muziekles en naar de buitenschoolse opvang. In Frankrijk is de buitenschoolse opvang opgesplitst in de kleuters en de lagere schoolleeftijd. Wij hebben de kleuters gevolgd. Op woensdag wordt er binnen gespeeld, gaan ze naar de speeltuin of wandelen ze naar de kleuterschool om daar activiteiten te doen. De buitenschoolse opvang is er enkel maar op woensdag en in de vakantieperiodes. Er wordt ook geen huiswerk gemaakt, dat is voor school. Maar vanaf volgend jaar zal er ook opvang zijn na de schooluren, net zoals bij ons. Om 16u, als de school sluit, kunnen de kinderen dan naar de opvang gaan. Ze zullen dan ook geen huiswerk maken.
Kinderen mogen hier echt kind zijn. Schooltaken staan los van de opvang. School is school en opvang is opvang. Kinderen hebben recht op spel en vrije tijd. Hier heet de buitenschoolse opvang voor de lagere schoolleeftijd 'maison des loisirs'. Dit zegt al genoeg. We hebben ook gemerkt aan de vele speeltuinen in de stad dat kinderen hier echt kind mogen zijn. Ondanks dat het een grote en drukke stad is, is er veel gelegenheid om te spelen.
Vandaag was een uitzonderlijke dag. De muziekschool werkt nauw samen met onze stageplaats. Als kinderen vaak in contact komen met muziek, zullen ze sneller hun interesse in muziek ontwikkelen. Dan kunnen ze zich inschrijven in de muziekschool om lessen te volgen. Om de muziekschool te promoten was er vandaag een muziekdag. Op een centraal plein konden kinderen, ouders en andere voorbijgangers genieten van enkele optredens. Dit waren steeds leerlingen van de muziekschool. 's Morgens zagen we kinderen en 's middags zagen we volwassenen. Er werd ook uitleg gegeven over de intstrumenten en de kinderen mochten te instrumenten bespelen. Er was ook ruimte om boeken te lezen. De speeltuin was ook druk bezet door de kinderen. Opmerkelijk is de leeftijd van de kinderen die muziek spelen. Vanaf 4 jaar kan je starten met lessen klarinet. Het is een instrument dat veel moeilijker is dan een simpele blokfluit. Maar de kinderen kunnen dit. Zeer mooi om te zien.
Iets wat ook opmerkelijk was, is dat kinderen meteen een band aangaan met ons. Ze praten met ons en ze geven ons knuffels. Sommige kinderen hangen echt aan ons lijf. Dit komt ook een stuk door de manier waarop ze met elkaar omgaan in de voorziening. Iedereen is welkom en er mag niemand uitgesloten worden. Niemand hoeft dit te benadrukken, kinderen doen dit spontaan. We werden ook voorgesteld aan de kinderen, daardoor was de drempel lager. Wij waren niet vreemd meer, ze kenden onze namen.
De foto en het spelletje kan je bekijken in het origineel blogbericht.
Het was weer een boeiende dag. De tijd gaat erg snel, we zijn al woensdag!
Groetjes
Tiny & Eline
Donderdag 22 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Vanmorgen zijn we naar het andere kinderdagverblijf gegaan. Meneer Stéphane is directeur van beide kinderdagverblijven en hij wilde ons beide locaties tonen. We moesten ons lunchpakket meedoen, dus hebben we enkele spullen extra meegenomen bij het ontbijt. Dit hebben we dan weg gemoffeld in onze brooddozen. Nadien kon ons dagelijks fietstochtje beginnen.
Het kinderdagverblijf van vandaag is veel kleiner dan het andere. Je kan het vergelijken met een soort van onthaalmoeder, maar dan met 5 begeleid(st)ers. Hier zitter er maximum 16 kinderen per dag. De ruimte oogt erg groot doordat er veel ramen inzitten. Het plafond is ook hoger. We hebben veel gezien vandaag. De zelfstandigheid kwam weer naar boven. Kinderen doen zelf hun kleren uit als ze moeten slapen. Als ze slapen en ze komen wakker, gaan ze vanzelf naar de groep, zonder de anderen wakker te maken. We hebben ook buiten gespeeld met de kinderen. De fietsen waren erg in trek, er werd zelfs voor gevochten. De kinderen mochten ook in de boom klimmen. Ze werden zelfs aangemoedigd. We hebben gevraagd of dit altijd mag en de begeleid(st)er vertelde ons dat dit afhankelijk is van persoon tot persoon. Sommigen vinden het te gevaarlijk en anderen laten dit toe.
De band met kinderen is toch ook wel speciaal. Vandaag hingen de kinderen weer letterlijk aan ons lijf. Ze komen dingen tonen of vertellen. Ze zitten op onze schoot en huilen als we ze terug op de grond zetten. De begeleiding vond dit ook leuk om te zien. We hebben ook samen met de begeleiding gegeten. Op dat moment slapen de kinderen. De weinigen die nog wakker zijn, spelen zelfstandig. We hebben gemerkt dat kinderen zelf naar de begeleiding gaan als ze er nood aan hebben.
Na het middagmaal zijn we naar het asielcentrum gegaan. Dit bezoek was nog niet zeker. Uiteindelijk kregen we bericht dat we toch mochten komen. Het was erg interessant om te horen. In het asielcentrum worden mensen zonder papieren op gevangen. Ze kunnen er een kleine kamer krijgen. De mensen van het asielcentrum zorgen voor een leefloon van 180 euro per maand. In de tijd dat die mensen hun proces afwachten, kunnen hun kinderen opgevangen worden door de kinderdagverblijven die wij bezocht hebben. Het is wel zo dat sans-papiers die een afgekeurde aanvraag krijgen maar maximum 3 maanden mogen blijven. Als hun aanvraag goedgekeurd is, mogen ze iets langer blijven. Maar ze moeten wel op zoek gaan naar een andere woonst. Zo zijn de kamers terug vrij voor de volgende immigrant.
Na ons leuk afscheidscadeau zijn we op zoek gegaan naar een winkel. We hebben enkele eetwaren aangekocht. We kozen om een pasta'tje mee te nemen naar het hotel en op te warmen in de microgolfoven. We hebben ook enkele aperitiefhapjes gekocht. Ondertussen hebben we enkele wijnen en kazen bezichtigd. We zijn immers van plan om zaterdag een picknick te houden in het park. Du vin, du pain et du boursin...
Morgen is de laatste stagedag! Wat gaat de tijd snel...
Je kan de foto's en het spelletje bekijken in het origineel blogbericht.
Tiny & Eline
Vrijdag 23 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Vandaag was onze laatste stagedag!
De week is veel te snel voorbij gevlogen. Vandaag hebben we de kleuterschool mogen bekijken. Onze stageplaats werkt nauw samen met deze school. We zijn op tijd vertrokken en we waren dus veel te vroeg. Naast de school is er een grote speeltuin. We hebben de speeltuin dus bezichtigd en na gekeken op veiligheid. Tiny heeft de dubbele wip uit getest en ze is erg tevreden over de wip. Het is niet te hoog en ook niet te laag. Perfect voor jong en oud.
We zagen meneer Stéphane al rond kijken aan de school, dus zijn we maar naar hem toe gesneld. Hij legde uit hoe de samenwerking met de school gebeurt. De buitenschoolse opvang heeft vooral kinderen uit die kleuterschool, dus kent hij de leerlingen ook goed. De voorziening zorgt ook voor kijkmomenten in de kleuterklas. De oudste kinderen van het kinderdagverblijf mogen dan enkele dagen in de klas vertoeven, samen met de vaste begeleiding van het kinderdagverblijf. Zo zien ze wat een school is. Ook al gaan ze naar een andere school, ze hebben het principe gezien.
De kleuterklassen bestaan uit hoekjes. Dat is hetzelfde als in België. In elke klas staat een kleuterjuf en een 'dame'. Dat is een kinderverzorgster die de kleuterjuf ondersteunt. Er zitten maximum 30 kinderen in een klas met 2 begeleid(st)ers (kleuterjuf en dame). Elke klas is nog eens onderverdeeld in groepjes. Als er dan contractwerk of hoekenwerk is, kan de juf gewoon een groep aanwijzen die een bepaald werkje zal doen. Er wordt ook altijd rond een thema gewerkt. Deze week was dit moederdag, het is zondag moederdag in Frankrijk. Er is ook telkens 1 muur afgeplakt met plastiek. Daar kunnen dan grote bladen papier aan gekleefd worden. De kinderen kunnen dan schilderen en tekenen aan de muur. Dit is goed om groot-motorisch te werken. Het lager onderwijs hebben we ondertussen ook bezocht. Daar was het naamkaartje één van de opmerkelijkste dingen. Op het naamkaartje staat de naam van het kind, maar dan op 3 verschillende schrijfwijzen: drukletters, schoonschrift, boekschrift.
Nadien
zijn we naar de stageplaats gegaan. Meneer Stéphane ging de
samenwerking met de andere voorzieningen nog eens uitleggen. Nadien
hebben we ons afscheidscadeau gegeven. We hadden ook een kleine
fotoreportage met toeristische foto's van Lyon. Meneer Stéphane heeft
dit dan na de middagpauze laten afspelen in het kinderdagverblijf. Zo
konden de kinderen en de begeleiding genieten van onze foto's en
bedanking. Iedereen was erg blij met dit spontane fotomoment. Meneer
Stéphane heeft ons ook bedankt met een heuse fles wijn. We kregen elk
een fles wijn, het was niet 1 fles voor alletwee. Het is een wijn uit de
streek. Geen Bordeaux, maar een echt goeie wijn. Wij zullen ze hier nog
niet openen, maar thuis met de familie.
Nadien
zijn we nog naar een laatste voorziening gaan kijken. We bezochten een
ontmoetingsplaats. Dit is een ruimte waar ouders met hun kinderen mogen
komen. De kinderen kunnen volop spelen en de ouders kunnen ondertussen
praten met elkaar of met één van de begeleid(st)ers. In België zijn er
maar enkele ontmoetingsplaatsen, het is een redelijk nieuw fenomeen. In
Frankrijk heb je er heel veel. We kregen uitleg van meneer Khalid en
ondertussen kwam het geprek over mannen in de kinderopvang op gang. In
Frankrijk zijn er ook weinig mannen in de kinderopvang. Dit komt omdat
het lot vanaf de geboorte vast ligt. Als meisje is het vrij normaal dat
je met kinderen werkt en de zorg voor kinderen op je neemt. Als jongen
is dit minder normaal. Het natuurlijk iets dat vanuit de maatschappij
ontstaan is. Meneer Khaled heeft zijn diploma 'pedagogie van het jonge
kind' en hij doet zijn job erg graag. Hij zou niet meer willen wisselen.
De
werkweek zit er jammergenoeg op. Nu kunnen we op het gemak afsluiten.
We hoeven geen opzoekingen meer doen om een bus of metro te halen.
Morgen hangen we de toerist uit en vanavond kijken we naar een film op
de laptop. De film wordt vergezeld met een groentenapéritiefje en een
zak chips. Maar voordat we ons nestelen in ons bed, zullen we onszelf
nog eens verwennen met een gezichtsmaskertje.
De foto's en het spelletje kan je bekijken in het origineel blogbericht.
Tot later.
Tiny & ElineZaterdag 24 mei 2014 > Origineel blogbericht <
Gisterenavond hebben we een ontspannend avondje gehouden. Na een warme douche hebben we ons genesteld in ons bed. We genoten van ons gezichtsmaskertje. Na ons masker hebben we apéritief groentjes gegeten met op de achtergrond de film 'Mr. Bean's Holiday'. Jammer genoeg konden we hem niet volledig bekijken. We moesten vechten tegen onze slaap. Uiteindelijk zijn we maar gaan slapen.
Vanmorgen zijn we om 8 uur op gestaan. We wilden heel veel dingen doen en bezoeken. Toen we aankwame in le Vieux-Lyon, zagen we dat de meeste winkels pas om 10u30 open zijn. In Frankrijk leeft iedereen dus op zijn gemak. Winkels en museums openen laat en rond het middaguur is er dan nog een siësta. Dan zijn de meeste winkels ook gesloten. De bakkers zijn wel open. We hebben een brioche aux pralines gekocht. Dit is een streekproduct van Lyon.
Nadien zijn we naar het poppenmuseum geweest. Omdat we jonger dan 25 jaar zijn, was de toegang gratis. Het museum was erg leuk om te zien. Je zag hoe de marionet ontstaan is en hoe die evolueerde doorheen de tijd. Eerlijk gezegd hadden we een groter museum verwacht. Maar het was toch interessant om te zien. Boven lag er ook een tuin. Alles stond in bloei en dit nodigde uit om te blijven zitten.
Na het poppenmuseum zijn we nog enkele souveniers gaan kopen. Een doosje met pralinen uit Lyon. Beter dan die van België zullen ze wel niet zijn, maar toch het proeven waard. We zagen ook een snoepwinkel in een piratenthema. Er stonden grote houten vaten vol met snoep. De verleiding werd ons te groot, we hebben dus een zakje gekocht. Eline kocht nog een tas om haar laptop in te steken. Daar hebben we een leuke babbel met de verkoopster gehad. Toen we vertelden dat we uit België kwamen, zei de verkoopster dat ze België kende. Ze heeft 30 jaar geleden nog gewerkt in Courtrai! Tiny vond dit erg speciaal dat een inwoner uit Lyon Kortrijk kende. De meeste mensen uit Lyon weten zelf niet waar België ligt. De vrouw zei dat ze perfect kon zeggen waar ze werkte als ze een kaart van Kortrijk zag. Tiny haalde toen een kaart uit haar rugzak. Die zit al enkele jaren in de rugzak, maar Tiny doet er niets mee. De vrouw was erg tevreden en vroeg om de grote markt aan te duiden. Tiny toonde dit en de vrouw knikte. Tiny zei dat de vrouw de kaart mocht houden. Ze was erg blij, het was precies een klomp goud dat ze kreeg.
Na dit gezellig onderonsje zijn we naar de winkel gegaan. We hadden al de hele week het idee om te picknicken in het park. Eerst zijn we naar de winkel gegaan om kaas, druiven, noten, rozijnen en een fles wijn aan te kopen. Toen we aankwamen in 'la tête d'or' zagen we een geweldige straat: 'Boulevard des Belges'. We hebben dus geen simpele straat in Lyon, maar een heuse boulevard. In het park zochten we een plekje. Er waren immers nog mensen die ook wilden picknicken. We rangschikte onze koopwaren op ons dekentje, deden onze barret aan en genoten met volle teugen. We waren de enigen met een barret en niemand keek naar ons. Dit leek ons erg vreemd. In België zouden we al lang gelach horen.
Na ons picknick zijn we in het park gaan wandelen. We zagen de botanische tuinen en enkele cactustuinen. Het park is erg groot en omdat we graag nog de boot wilden nemen, zijn we terug gekeerd. De boot naar Confluence is een veerboot. Je betaalt 2 euro voor een ritje en je wordt naar Confluence gebracht. Confluence is een betaalbaar shoppingcenter. In het winkelcentrum hebben we een kleedje gekocht. Laat de zomer maar komen! Als afsluiter zijn we de Mc Donalds binnen gesprongen. Nu restte ons alleen nog een boottochtje terug en een tochtje met de bus.
De foto's en het spelletje kan je bekijken in het origineel blogbericht.
Het was een leuke en toeristische dag! Onze week zit er jammer genoeg op.
Tiny & Eline
Woensdag 28 mei 2014 > Origineel blogbericht <
We zijn al enkele dagen terug in België. We zijn er meteen terug in moeten vliegen. Maandag hadden we al les om 8u30. Maar het lukt wel om op te staan.
We willen de antwoorden van onze spelletjes even online zetten. Je kan ze bekijken in het origineel blogbericht.
Tiny & Eline
