Spelletjes voor de thuisblijvers

We zijn al enkele dagen terug in België. We zijn er meteen terug in moeten vliegen. Maandag hadden we al les om 8u30. Maar het lukt wel om op te staan.

We willen de antwoorden van onze spelletjes even online zetten. Zo kan je zelf zien of je het juist geraden had of niet. Klaar? Hier komen ze.

Spelletje voor de thuisblijvers: raad welke koffer bij wie hoort.

Deze koffer is van Eline.

Deze koffer is van Tiny.

Spelletje voor de thuisblijvers: raad welke schoenen bij wie horen.

Witte All-Stars van Tiny en balerina's van Eline.

Spelletje voor de thuisblijvers: raad wie welke menu gegeten heeft...

Voorgerecht:

Jokerpunt: dit aten Eline en Tiny allebei.

Hoofdgerecht:

Entrecôte met barbecuesaus van Eline.

Salade Manhattan van Tiny.

 Dessert:

Sorbet met citroensmaak van Tiny.

Vanille ijs van Eline.

Spelletje voor de thuisblijvers: raad wie welk ontbijt heeft genomen. Raad ook eens wie enkele groentjes niet lustte in de Subway.

Ontbijt:

Ontbijt van Tiny.

Ontbijt van Eline.

  Groentjes uit het belegde broodje:

Eline at deze groenten niet op.

Spelletje voor de thuisblijvers: helaas geen foto's, maar wel een mini-quiz.

1. Er was één van de begeleidsters die één van onze woonplaatsen kende. Welke plaats is dit?

a) Melle

b) Kortrijk

2. Eén van de begeleidsters bezocht Brussel al. Hoe benoemde zij 'manneke pis'?

a) monsieur zizi

b) monsieur pipi

c) manneke pis

d) manneke zizi

Spelletje voor de thuisblijvers:

1) Raad wie welke schoenen gekocht heeft. Of kocht één persoon ze allebei?

Sandalen van Eline en All-Stars van Tiny.

2) Wie at welk middagmaal?

Perrier + broodje met hesp, kaas, Dijondmayonaise en groentjes van Eline.

Sprite Zero + broodje met camenbert, nootjes en salade van Tiny.

3) Wie at welk ambachtelijk ijsje?

Sinaasappelsap + ijsje met banaan, citroen en mango van Tiny.

Sinaasappelsap + ijsje met yoghurt, banaan en aardbei van Eline.

Spelletje voor de thuisblijvers: 
1) Eén van ons twee is verbrand in het gezicht. Wie?
      Tiny 
2) Wat is het typische streekgerecht van Lyon?
       Bouchon


Spelletje voor de thuisblijvers: wie at welke pasta?

Pasta Bolognaise + appel-mango compote + Sprite van Tiny.

Pasta met veel kaas + speculoos + Fanta van Eline.

Spelletje voor de thuisblijvers: Vanavond willen we onze groenten doppen in een sausje. Welk sausje verkopen ze niet in Frankrijk?

a. ketchup

b. mayonaise

c. cocktail

d. tartaar

Spelletje voor de thuisblijvers: wie kocht welk kleedje?

Kleedje van Tiny.

Kleedje van Eline.

Hopelijk hebben jullie veel dingen juist kunnen raden.

Tiny & Eline

Laatste dagje in Lyon

Gisterenavond hebben we een ontspannend avondje gehouden. Na een warme douche hebben we ons genesteld in ons bed. We genoten van ons gezichtsmaskertje. Na ons masker hebben we apéritief groentjes gegeten met op de achtergrond de film 'Mr. Bean's Holiday'. Jammer genoeg konden we hem niet volledig bekijken. We moesten vechten tegen onze slaap. Uiteindelijk zijn we maar gaan slapen.

Vanmorgen zijn we om 8 uur op gestaan. We wilden heel veel dingen doen en bezoeken. Toen we aankwamen in le Vieux-Lyon, zagen we dat de meeste winkels pas om 10u30 open zijn. In Frankrijk leeft iedereen dus op zijn gemak. Winkels en museums openen laat en rond het middaguur is er dan nog een siësta. Dan zijn de meeste winkels ook gesloten. De bakkers zijn wel open. We hebben een brioche aux pralines gekocht. Dit is een streekproduct van Lyon. 

Nadien zijn we naar het poppenmuseum geweest. Omdat we jonger dan 25 jaar zijn, was de toegang gratis. Het museum was erg leuk om te zien. Je zag hoe de marionet ontstaan is en hoe die evolueerde doorheen de tijd. Eerlijk gezegd hadden we een groter museum verwacht. Maar het was toch interessant om te zien. Boven lag er ook een tuin. Alles stond in bloei en dit nodigde uit om te blijven zitten.

Na het poppenmuseum zijn we nog enkele souveniers gaan kopen. Een doosje met pralines uit Lyon. Beter dan die van België zullen ze wel niet zijn, maar toch het proeven waard. We zagen ook een snoepwinkel in een piratenthema. Er stonden grote houten vaten vol met snoep. De verleiding werd ons te groot, we hebben dus een zakje gekocht. Eline kocht nog een tas om haar laptop in te steken. Daar hebben we een leuke babbel met de verkoopster gehad. Toen we vertelden dat we uit België kwamen, zei de verkoopster dat ze België kende. Ze heeft 30 jaar geleden nog gewerkt in Courtrai! Tiny vond dit erg speciaal dat een inwoner uit Lyon Kortrijk kende. De meeste mensen uit Lyon weten zelf niet waar België ligt. De vrouw zei dat ze perfect kon zeggen waar ze werkte als ze een kaart van Kortrijk zag. Tiny haalde toen een kaart uit haar rugzak. Die zit al enkele jaren in de rugzak, maar Tiny doet er niets mee. De vrouw was erg tevreden en vroeg om de grote markt aan te duiden. Tiny toonde dit en de vrouw knikte. Tiny zei dat de vrouw de kaart mocht houden. Ze was erg blij, het was precies een klomp goud dat ze kreeg.

Na dit gezellig onderonsje zijn we naar de winkel gegaan. We hadden al de hele week het idee om te picknicken in het park. Eerst zijn we naar de winkel gegaan om kaas, druiven, noten, rozijnen en een fles wijn aan te kopen. Toen we aankwamen in 'la tête d'or' zagen we een geweldige straat: 'Boulevard des Belges'. We hebben dus geen simpele straat in Lyon, maar een heuse boulevard. In het park zochten we een plekje. Er waren immers nog mensen die ook wilden picknicken. We rangschikten onze koopwaren op ons dekentje, deden onze barret aan en genoten met volle teugen. We waren de enigen met een barret en niemand keek naar ons. Dit leek ons erg vreemd. In België zouden we al lang gelach horen. 

Na ons picknick zijn we in het park gaan wandelen. We zagen de botanische tuinen en enkele cactustuinen. Het park is erg groot en omdat we graag nog de boot wilden nemen, zijn we terug gekeerd. De boot naar Confluence is een veerboot. Je betaalt 2 euro voor een ritje en je wordt naar Confluence gebracht. Confluence is een betaalbaar shoppingcenter. In het winkelcentrum hebben we een kleedje gekocht. Laat de zomer maar komen! Als afsluiter zijn we de Mc Donalds binnen gesprongen. Nu restte ons alleen nog een boottochtje terug en een tochtje met de bus.

Het was een leuke en toeristische dag! Onze week zit er jammer genoeg op.

Tiny & Eline

Spelletje voor de thuisblijvers: wie kocht welk kleedje?

Laatste stagedag...

Vandaag was onze laatste stagedag!

De week is veel te snel voorbij gevlogen. Vandaag hebben we de kleuterschool mogen bekijken. Onze stageplaats werkt nauw samen met deze school. We zijn op tijd vertrokken en we waren dus veel te vroeg. Naast de school is er een grote speeltuin. We hebben de speeltuin dus bezichtigd en na gekeken op veiligheid. Tiny heeft de dubbele wip uit getest en ze is erg tevreden over de wip. Het is niet te hoog en ook niet te laag. Perfect voor jong en oud.

We zagen meneer Stéphane al rond kijken aan de school, dus zijn we maar naar hem toe gesneld. Hij legde uit hoe de samenwerking met de school gebeurt. De buitenschoolse opvang heeft vooral kinderen uit die kleuterschool, dus kent hij de leerlingen ook goed. De voorziening zorgt ook voor kijkmomenten in de kleuterklas. De oudste kinderen van het kinderdagverblijf mogen dan enkele dagen in de klas vertoeven, samen met de vaste begeleiding van het kinderdagverblijf. Zo zien ze wat een school is. Ook al gaan ze naar een andere school, ze hebben het principe gezien.

De kleuterklassen bestaan uit hoekjes. Dat is hetzelfde als in België. In elke klas staat een kleuterjuf en een 'dame'. Dat is een kinderverzorgster die de kleuterjuf ondersteunt. Er zitten maximum 30 kinderen in een klas met 2 begeleid(st)ers (kleuterjuf en dame). Elke klas is nog eens onderverdeeld in groepjes. Als er dan contractwerk of hoekenwerk is, kan de juf gewoon een groep aanwijzen die een bepaald werkje zal doen. Er wordt ook altijd rond een thema gewerkt. Deze week was dit moederdag, het is zondag moederdag in Frankrijk. Er is ook telkens 1 muur afgeplakt met plastiek. Daar kunnen dan grote bladen papier aan gekleefd worden. De kinderen kunnen dan schilderen en tekenen aan de muur. Dit is goed om groot-motorisch te werken. Het lager onderwijs hebben we ondertussen ook bezocht. Daar was het naamkaartje één van de opmerkelijkste dingen. Op het naamkaartje staat de naam van het kind, maar dan op 3 verschillende schrijfwijzen: drukletters, schoonschrift, boekschrift.

De kleuterschool.

Nadien zijn we naar de stageplaats gegaan. Meneer Stéphane ging de samenwerking met de andere voorzieningen nog eens uitleggen. Nadien hebben we ons afscheidscadeau gegeven. We hadden ook een kleine fotoreportage met toeristische foto's van Lyon. Meneer Stéphane heeft dit dan na de middagpauze laten afspelen in het kinderdagverblijf. Zo konden de kinderen en de begeleiding genieten van onze foto's en bedanking. Iedereen was erg blij met dit spontane fotomoment. Meneer Stéphane heeft ons ook bedankt met een heuse fles wijn. We kregen elk een fles wijn, het was niet 1 fles voor alletwee. Het is een wijn uit de streek. Geen Bordeaux, maar een echt goeie wijn. Wij zullen ze hier nog niet openen, maar thuis met de familie.

Maison Sociale.

Nadien zijn we nog naar een laatste voorziening gaan kijken. We bezochten een ontmoetingsplaats. Dit is een ruimte waar ouders met hun kinderen mogen komen. De kinderen kunnen volop spelen en de ouders kunnen ondertussen praten met elkaar of met één van de begeleid(st)ers. In België zijn er maar enkele ontmoetingsplaatsen, het is een redelijk nieuw fenomeen. In Frankrijk heb je er heel veel. We kregen uitleg van meneer Khaled en ondertussen kwam het geprek over mannen in de kinderopvang op gang. In Frankrijk zijn er ook weinig mannen in de kinderopvang. Dit komt omdat het lot vanaf de geboorte vast ligt. Als meisje is het vrij normaal dat je met kinderen werkt en de zorg voor kinderen op je neemt. Als jongen is dit minder normaal. Het natuurlijk iets dat vanuit de maatschappij ontstaan is. Meneer Khaled heeft zijn diploma 'pedagogie van het jonge kind' en hij doet zijn job erg graag. Hij zou niet meer willen wisselen.

De werkweek zit er jammergenoeg op. Nu kunnen we op het gemak afsluiten. We hoeven geen opzoekingen meer te doen om een bus of metro te halen. Morgen hangen we de toerist uit en vanavond kijken we naar een film op de laptop. De film wordt vergezeld met een groentenapéritiefje en een zak chips. Maar voordat we ons nestelen in ons bed, zullen we onszelf nog eens verwennen met een gezichtsmaskertje.

Tot later.

Tiny & Eline

Spelletje voor de thuisblijvers: Vanavond willen we onze groenten doppen in een sausje. Welk sausje verkopen ze niet in Frankrijk?

a. ketchup

b. mayonaise

c. cocktail

d. tartaar

Het kinderdagverblijf en het asielcentrum

Vanmorgen zijn we naar het andere kinderdagverblijf gegaan. Meneer Stéphane is directeur van beide kinderdagverblijven en hij wilde ons beide locaties tonen. We moesten ons lunchpakket meedoen, dus hebben we enkele spullen extra meegenomen bij het ontbijt. Dit hebben we dan weg gemoffeld in onze brooddozen. Nadien kon ons dagelijks fietstochtje beginnen.

Het kinderdagverblijf van vandaag is veel kleiner dan het andere. Je kan het vergelijken met een soort van onthaalmoeder, maar dan met 5 begeleid(st)ers. Hier zitter er maximum 16 kinderen per dag. De ruimte oogt erg groot doordat er veel ramen inzitten. Het plafond is ook hoger. We hebben veel gezien vandaag. De zelfstandigheid kwam weer naar boven. Kinderen doen zelf hun kleren uit als ze moeten slapen. Als ze slapen en ze komen wakker, gaan ze vanzelf naar de groep, zonder de anderen wakker te maken. We hebben ook buiten gespeeld met de kinderen. De fietsen waren erg in trek, er werd zelfs voor gevochten. De kinderen mochten ook in de boom klimmen. Ze werden zelfs aangemoedigd. We hebben gevraagd of dit altijd mag en de begeleid(st)er vertelde ons dat dit afhankelijk is van persoon tot persoon. Sommigen vinden het te gevaarlijk en anderen laten dit toe.

De band met kinderen is toch ook wel speciaal. Vandaag hingen de kinderen weer letterlijk aan ons lijf. Ze komen dingen tonen of vertellen. Ze zitten op onze schoot en huilen als we ze terug op de grond zetten. De begeleiding vond dit ook leuk om te zien. We hebben ook samen met de begeleiding gegeten. Op dat moment slapen de kinderen. De weinigen die nog wakker zijn, spelen zelfstandig. We hebben gemerkt dat kinderen zelf naar de begeleiding gaan als ze er nood aan hebben.

Na het middagmaal zijn we naar het asielcentrum gegaan. Dit bezoek was nog niet zeker. Uiteindelijk kregen we bericht dat we toch mochten komen. Het was erg interessant om te horen. In het asielcentrum worden mensen zonder papieren op gevangen. Ze kunnen er een kleine kamer krijgen. De mensen van het asielcentrum zorgen voor een leefloon van 180 euro per maand. In de tijd dat die mensen hun proces afwachten, kunnen hun kinderen opgevangen worden door de kinderdagverblijven die wij bezocht hebben. Het is wel zo dat sans-papiers die een afgekeurde aanvraag krijgen maar maximum 3 maanden mogen blijven. Als hun aanvraag goed gekeurd is, mogen ze iets langer blijven. Maar ze moeten wel op zoek gaan naar een andere woonst. Zo zijn de kamers terug vrij voor de volgende immigrant.

 

Nadien zijn we naar de stad getrokken. Meneer Stéphane is een grote fan van België. Hij heeft dit tijdens het kennismakingsgesprek gezegd. Hij houdt van de frietjes en de pralines. Maar de dingen waar hij het meest fan van is, is 'Kuifje' en 'Franquin'. Kuifje is erg gekend voor ons. Franquin was meer gekend bij Tiny dan bij Eline. Tiny heeft erg veel strips van Guust Flater, getekend door Franquin. Eigenlijk zijn het de strips van de papa, maar Tiny leest ze ook. We zijn naar een gespecialiseerde stripwinkel gegaan. We hadden immers het idee om Stéphane te bedanken met een cadeau. Na veel getwijfel hebben we voor Guust Flater gekozen. Eline zag de strips en herkende de stripfiguur nu ook. In het Frans heet deze stripheld 'Gaston Lagaffe'. We hopen dat meneer Stéphane erg blij zal zijn met zijn strip. Het is een speciale editie over 50 jaar Guust Flater.
Meer info op: Guust Flater
 
Na ons leuk afscheidscadeau zijn we op zoek gegaan naar een winkel. We hebben enkele eetwaren aangekocht. We kozen om een pasta'tje mee te nemen naar het hotel en op te warmen in de microgolfoven. We hebben ook enkele aperitiefhapjes gekocht. Ondertussen hebben we enkele wijnen en kazen bezichtigd. We zijn immers van plan om zaterdag een picknick te houden in het park. Du vin, du pain et du boursin...
 

Morgen is de laatste stagedag! Wat gaat de tijd snel...

Tiny & Eline

Spelletje voor de thuisblijvers: wie at welke pasta?

Pasta Bolognaise + appel-mango compote + Sprite.

Pasta met veel kaas + speculoos + Fanta.

De buitenschoolse opvang

Vanmorgen zijn we om 7u30 uit bed gesprongen. We weten nu dat we vanaf het metrostation in Cusset te voet kunnen gaan, daarom kunnen we een half uur langer slapen. Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken. Na 50 meter begon het lichtjes te regenen. We zijn nog snel onze regenjas gaan halen. 

We mochten vandaag de buitenschoolse opvang bekijken. In Frankrijk zijn alle kinderen de volledige woensdag thuis. Ze moeten dan wel de zaterdag naar school. De kinderen gaan op woensdag naar sportclubs, muziekles en naar de buitenschoolse opvang. In Frankrijk is de buitenschoolse opvang opgesplitst in de kleuters en de lagere schoolleeftijd. Wij hebben de kleuters gevolgd. Op woensdag wordt er binnen gespeeld, gaan ze naar de speeltuin of wandelen ze naar de kleuterschool om daar activiteiten te doen. De buitenschoolse opvang is er enkel maar op woensdag en in de vakantieperiodes. Er wordt ook geen huiswerk gemaakt, dat is voor school. Maar vanaf volgend jaar zal er ook opvang zijn na de schooluren, net zoals bij ons. Om 16u, als de school sluit, kunnen de kinderen dan naar de opvang gaan. Ze zullen dan ook geen huiswerk maken.

Kinderen mogen hier echt kind zijn. Schooltaken staan los van de opvang. School is school en opvang is opvang. Kinderen hebben recht op spel en vrije tijd. Hier heet de buitenschoolse opvang voor de lagere schoolleeftijd 'maison des loisirs'. Dit zegt al genoeg. We hebben ook gemerkt aan de vele speeltuinen in de stad dat kinderen hier echt kind mogen zijn. Ondanks dat het een grote en drukke stad is, is er veel gelegenheid om te spelen.

Vandaag was een uitzonderlijke dag. De muziekschool werkt nauw samen met onze stageplaats. Als kinderen vaak in contact komen met muziek, zullen ze sneller hun interesse in muziek ontwikkelen. Dan kunnen ze zich inschrijven in de muziekschool om lessen te volgen. Om de muziekschool te promoten was er vandaag een muziekdag. Op een centraal plein konden kinderen, ouders en andere voorbijgangers genieten van enkele optredens. Dit waren steeds leerlingen van de muziekschool. 's Morgens zagen we kinderen en 's middags zagen we volwassenen. Er werd ook uitleg gegeven over de intstrumenten en de kinderen mochten te instrumenten bespelen. Er was ook ruimte om boeken te lezen. De speeltuin was ook druk bezet door de kinderen. Opmerkelijk is de leeftijd van de kinderen die muziek spelen. Vanaf 4 jaar kan je starten met lessen klarinet. Het is een instrument dat veel moeilijker is dan een simpele blokfluit. Maar de kinderen kunnen dit. Zeer mooi om te zien.

Een tent met leesboeken, een tent met muziekinstrumenten en een tent met optredens.

Iets wat ook opmerkelijk was, is dat kinderen meteen een band aangaan met ons. Ze praten met ons en ze geven ons knuffels. Sommige kinderen hangen echt aan ons lijf. Dit komt ook een stuk door de manier waarop ze met elkaar omgaan in de voorziening. Iedereen is welkom en er mag niemand uitgesloten worden. Niemand hoeft dit te benadrukken, kinderen doen dit spontaan. We werden ook voorgesteld aan de kinderen, daardoor was de drempel lager. Wij waren niet vreemd meer, ze kenden onze namen.

Het was weer een boeiende dag. De tijd gaat erg snel, we zijn al woensdag!

Groetjes
Tiny & Eline

Spelletje voor de thuisblijvers:
1) Eén van ons twee is verbrand in het gezicht. Wie?

2) Wat is het typische streekgerecht van Lyon?

Kinderopvang in Frankrijk

Vanmorgen zijn we om 7 uur opgestaan. Na een verfrissende wasbeurt hebben we rijkelijk ontbeten. Nadien zijn we vertrokken naar de fietsen om aan ons ochtendronde te beginnen. Nu moesten we niet tot aan de metro. We moesten tot aan het kinderdagverblijf fietsen. Dit is dezelfde weg tot de metro, met dan nog een stuk er bij. Eline had alles opgezocht en opgeschreven. Jammer genoeg zijn sommige straten nieuw aangelegd, waardoor we verdwaald waren. Google Maps is nu even onze vriend niet meer. Toen we na lang rijden een begraafplaats tegen kwamen, is Tiny de weg gaan vragen. De begrafenisondernemers hebben alles opgezocht en mooi uitgelegd. Zo zijn we toch in het kinderdagverblijf geraakt. We hebben in totaal 10 minuten langer gereden dan gepland. Dit is verwaarloosbaar klein, dus we zullen er maar niet over klagen.

In het kinderdagverblijf werden we voorgesteld aan de keukenmeid. Zij bereidt elke dag vers eten voor de kinderen. Er zijn erg weinig kinderdagverblijven in Frankrijk die zelf hun eten klaar maken. Meestal werken ze met een grootkeuken of traiteur. Wij durfden weer geen initiatief nemen. Vragen hebben we wel gesteld. Het is sterker dan onszelf. We hebben nu ook gemerkt dat sommige begeleid(st)ers nu ook zelf al dingen vragen aan ons. Zij willen het systeem van kinderopvang in België ook kennen. We werden weer uitgenodigd om vooral neer te zitten en te kijken. Het zitten is wel makkelijker dan recht staan. Maar het is vooral voor de kinderen. Als we op hun ooghoogte zitten, voelen ze zich veiliger.

De kinderen spelen elke dag buiten. Slecht weer is geen reden om niet buiten te spelen. Sommige ouders slikken wel even als ze dit horen, maar uiteindelijk brengen ze reservekleren mee en stemmen ze toe. Enkel als het erg sneeuwt of vriest, blijven de baby's binnen. De sneeuw wordt wel naar binnen gehaald. Zo kunnen ze toch voelen en kijken. De oudere kinderen mogen wel buiten, maar wel maximum 15 minuten. Dat komt omdat veel kinderen geen gepaste schoenen of handschoenen hebben. Omdat hun handen niet zouden bevriezen, mogen ze dus niet lang buiten spelen bij sneeuw en vrieskou.

We hebben ook gemerkt dat kinderen hier erg veel mogen proberen. Kinderen mogen klimmen op de stoeltjes en de zeteltjes. Vallen hoort bij het leven. Ook buiten zijn er enkele hoogteverschillen. De kinderen mogen ook rond crossen met de fietsjes. En ze huilen inderdaad niet zo erg als ze vallen. Ze staan recht en spelen gewoon verder. Wij vertellen dat de normen in België veel strenger zijn. De begeleiding trekt grote ogen omdat zij het systeem in Frankrijk zelf al erg strikt vinden. België is precies een land met kinderen in glazen stolpen.

Na ons 'werk' in het kinderdagverblijf zijn we vertrokken naar het stadhuis. Meneer Coux heeft een plannetje getekend tot aan het metrostation. Nu weten we dat we morgen gewoon kunnen fietsen tot de metro en dan te voet kunnen gaan. We hebben onderweg een broodje gekocht in een bakkerij. Het heeft gesmaakt! In het stadhuis spraken we met meneer Ballista. Hij is verantwoordelijk voor het financiël luik van de kinderopvang. Over het algemeen zijn er weinig verschillen met België. Er zijn wel enkele grote verschillen. In België worden subsidies en financiële middelen verdeeld over alle sectoren in de kinderopvang. Dit gebeurt door de regering. In Frankrijk gebeurt dit per regio. Wat ook opmerkelijk is, is het feit dat de kleuterschool erg duur is. Daarom verkiezen ouders een kinderdagverblijf of onthaalouder boven de kleuterklas. 

Na ons gesprek met meneer Ballista zijn we le vieux-Lyon gaan bezoeken. We zijn enkele mooie plekjes gaan opzoeken. We zijn ook in kathedraal St-Jean geweest. Dit zag er veel groter uit dan het was. We hebben ook gewinkeld. Doordat het hier erg warm is, hebben we enkele shorts gekocht. Dat zal al veel schelen, want onze lange broek plakt aan ons lijf. We hebben ook schoenen gekocht. We zijn ook gestopt bij een ijskraam. Hier maken ze ijs nog op ambachtelijk wijze. Amai, dat smaakte goed!

Na ons klein winkeltochtje zijn we richting hotel gegaan. Eline had enkele breekbare dingen gekocht. Daarom wilde ze liever niet met de fiets naar het hotel. Uiteindelijk hebben we beslist om te kijken in het station of er geen bus naar het hotel reed. We kregen een woordje uitleg van een vriendelijke veiligheidsagent. Hij zei ons welke metro we moesten nemen en dat we het daar nog eens moesten vragen. Toen we de metro wilden nemen, zag Tiny dat het busnetwerk tot aan het hotel reikt. We ontcijferden het busplan en zagen dat we een halte vroeger moesten stoppen met de metro. Zo gezegd, zo gedaan. We namen de metro en daarna de bus.

We willen even zeggen dat we al sinds gisteren veel problemen hebben met de internetverbinding. Sommige sites worden geblokkeerd. Onze blog soms ook. We hopen dat we morgen online raken, maar we weten niet zeker of het zo zal zijn. Daarom staat er ook slechts 1 foto in dit bericht. Alles blokkeerde als we foto's wilden uploaden.

Hopelijk lukt het morgen.

Tiny & Eline

Spelletje voor de thuisblijvers:

1) Raad wie welke schoenen gekocht heeft. Of kocht één persoon ze allebei?

2) Wie at welk middagmaal?

Perrier + broodje met hesp, kaas, Dijondmayonaise en groentjes.

Sprite Zero + broodje met camenbert, nootjes en salade.

3) Wie at welk ambachtelijk ijsje?

Sinaasappelsap + ijsje met banaan, citroen en mango.

Sinaasappelsap + ijsje met yoghurt, banaan en aardbei.

De eerste indruk

Gisterenavond zijn we nog op verkenning gegaan in Lyon. We wilden eens weten hoe lang we wandelen naar de fietsstelplaats. We zijn rond 21u vertrokken, vlak voor het donker werd. Het is een kleine 15 minuten slenteren. Toen we bij de fietsen waren, hebben we ze gehuurd om te kijken hoe het systeem werkt. Toen hebben we beslist om de weg naar het metrostation al eens af te leggen. We vertrokken en ontdekten dat het een redelijk makkelijk weg is om te onthouden. Eén stuk van de weg is wel erg gevaarlijk. Je kan het vergelijken met de ring van Kortrijk waar je ook op- en afritten hebt. Als fietser mag je daar rijden op de rijstrook. Wij durfden niet en zijn toen op het voetpad gaan rijden. Uiteindelijk hebben we toen beslist om de volgende dag fluohesjes te kopen. Het is levensgevaarlijk om daar te rijden zonder gezien te worden. Na het nachtelijk fietstochtje zijn we nog gaan douchen. Na zo'n zwoel zomerweertje konden we de douche zeker gebruiken. We waren zo moe dat we dit bericht nu pas online zetten.

Vanmorgen zijn we vroeg uit bed gesprongen. De wekker stond om 6u30. Ons ontbijt was terug een buffet. Het heeft ons weer gesmaakt. Nadien hebben we de broodjes die we mee hebben van uit België in onze brooddozen gestopt. Nog enkele flessen water wegstoppen en we waren klaar. Op naar de fietsen! Na een fietstochtje kwamen we aan in Cusset, het metrostation. We kochten een ticketje en gingen naar het juiste perron. Een korte overstap in Bellecour en we kwamen aan bij de school.

Eenmaal aangekomen in de school, zagen we dat de ruiten nog snel gewassen werden. Ze wilden waarschijnlijk een goede indruk maken op de Belgen. We hebben ons aangemeld bij de receptie en toen kwam onze contactpersoon. Het rood verscheen op onze wangen. In onze e-mails naar Dominique, schreven we steeds 'Bonjour monsieur Malleval'. We hebben nog gedacht in België dat het misschien een vrouw kon zijn. Aangezien de afzender nooit geklaagd heeft over haar mannelijke aanspreking, gingen we er van uit dat we met een meneer mailden. Toen mevrouw Dominique verscheen, durfden we niets zeggen. We hebben ons excuses aangeboden en zij vond het niet erg.

We kregen een kop koffie aangeboden en een tweede ontbijt. We hebben hier geen foto's van omdat we niet als toeristen wilden overkomen. Meneer Stéphane, de man van onze stageplaats, kwam ook aan en onze kennismaking kon beginnen.  We kregen een mapje met folders, slaap- en eetplaatsen, de uitleg van de opleiding en een dvd. De opleiding is hier ook een bachelor. Maar ze zijn erg streng bij de ingangsexamens. Als je studeert voor leerkracht, pedagogisch coach, opvoeder,... moet je eerst je examen bij de vakdocent afleggen en daarna bij een psycholoog. Die psycholoog beslist dan of je wel geschikt bent voor de opleiding. Dit is dus strenger dan in België. Daar zijn er geen psychologen die je tegenhouden voor je een studierichting kiest.

Ons welkomstpakket.

Het bewijs dat we in de school geweest zijn.

Na de kennismaking zijn we mee gegaan met meneer Stéphane. Hij ging ons mee nemen naar de stageplaats. Dit gebeurde via de metro. Onderweg zijn we gestopt in Vieux-Lyon, het oude stadsgedeelte. Meneer Stéphane heeft ons enkele dingen getoond die we dan later zelf nog kunnen bezoeken. Hij toonde ons een restaurant waar ze de echte bouchon serveren. Bouchon is een typisch streekgerecht van Lyon. We zullen deze week eens proeven hoe lekker het is. Lyon heeft ook veel steegjes. Je kan ze moeilijk vinden omdat ze goed verstopt zijn. Als je zo'n steegje volgt, zie je de oude gevels van authentieke huizen van Lyon. Er historisch en mooi om te zien. We zullen deze week nog eens opnieuw gaan om foto's te nemen.

Op de stageplaats werden we meteen voorgesteld aan iedereen. Het zijn erg lieve en sociale mensen. Ze hebben veel interesse in het Belgische systeem van kinderopvang en onderwijs. Er zijn veel gelijkenissen, maar ook enkele grote verschillen. Nadat we structuur van kinderopvang te horen kregen, hebben we ons middagmaal gegeten. We waren voorzien met broodjes, maar er was dus eten voorzien. Een lekkere fishsteak met suikerboontjes. Het voorgerecht was een pastaschotel.

Na het middagmaal mochten we in het kinderdagverblijf vertoeven. Het is erg anders met kinderdagverblijven in België. Hier zitten stagiaires op een stoel en kijken ze vooral naar de begeleid(st)ers. Er is geen ruimte voor initiatief. Toen Tiny zich toch waagde om enkele vragen te stellen, vonden ze dit vreemd. Maar ze vonden het ook erg leuk want ze vertelden heel veel over hun werking. We hebben toen nog veel vragen gesteld omdat ze er toch voor open stonden.

Wat ons van in het begin opviel, is de zelfstandigheid en de taal van de kinderen. Hier kunnen de kinderen al vloeiend spreken. We hoorden dialogen tussen kinderen van 3 jaar die al bijna gesprekken waren. De kinderen praten ook erg op een volwassen manier. Dit komt doordat de begeleiding op een volwassen manier met de kinderen omgaan. Er wordt niet echt iets op een speelse manier gezegd. Er is één begeleidster die ergens tussenin schippert. Zij maakt af en toe geluiden en spreekt de kinderen speels toe. De zelfstandigheid wordt ook echt gestimuleerd. We hebben twee kinderen (14 maanden en 15 maanden) zien eten. Zij aten hun fruitpap al helemaal zelfstandig. Ze hebben niet gemorst en ze konden de lepel perfect hanteren. Dit hebben we nog niet echt op onze stageplaats gezien.

De begeleiding heeft ook meer geduld. Dat zal misschien ook wel een Frans kenmerk zijn, iedereen leeft hier erg op zijn gemak. De begeleiding laat de kinderen zelf conflicten oplossen en komt zo weinig mogelijk tussen. Ze laten de kinderen ook even alleen in de groep als ze verluieren. Ze geven de kinderen vertrouwen door ze alleen te laten. De kinderen weten dit en steken geen kattenkwaad uit. We zullen deze week nog foto's nemen zodat jullie ook kunnen genieten van de Franse kinderdagverblijven.

Het was een zeer geslaagde en boeiende dag. We konden het Frans goed begrijpen en iedereen zei ons dat we erg goed verstaanbaar waren. Zo zie je maar dat je niet superieur in je Frans moet zijn om op buitenlandse stage te gaan. Met een basis kom je er ook wel.

Groetjes

Tiny & Eline

Spelletje voor de thuisblijvers: helaas geen foto's, maar wel een mini-quiz.

1. Er was één van de begeleidsters die één van onze woonplaatsen kende. Welke plaats is dit?

a) Melle

b) Kortrijk

2. Eén van de begeleidsters bezocht Brussel al. Hoe benoemde zij 'manneke pis'?

a) monsieur zizi

b) monsieur pipi

c) manneke pis

d) manneke zizi