Op 1 en 2 november herdenken we onze dierbaren die helaas overleden zijn. Dat dit gepaard gaat met zomerse temperaturen is iets nieuws voor mij. Maar, het is nu eenmaal zo.
Vandaag zijn we het kerkhof gaan bezoeken. Iets wat we elk jaar doen, maar sinds 2 jaar maken we een extra tussenstop voor opa, mijn dooppeter. Het blijft nog steeds niet te geloven, maar het is al 2 jaar geleden dat we hem nog bij ons hadden.
Eigenlijk vind ik 1 en 2 november gewoon dagen waar we eens extra moeten denken aan onze dierbaren. Het is niet enkel dan dat we aan ze moeten denken. Ik denk persoonlijk af en toe aan mijn dooppeter. En dat is niet altijd november, het is ook in december, januari, februari en de andere maanden. En het blijft moeilijk voor mij omdat ik 5 dagen van de week bij mijn grootouders verbleef. Met zo'n band kan je iemand niet zomaar vergeten. En dat wil ik eigenlijk niet. Mijn opa, mijn enigste dooppeter, blijft in mijn herinneringen verder leven.
Vergeten zal ik zeker niet doen, Papa Zee. Je was mijn dooppeter en ik moest je niet delen met de anderen. Voor hen was je opa, voor mij was je dooppeter. Ik ben blij dat ik toch 21 jaar heb mogen kennen. En het spijt me dat ik je niet nog beter heb leren kennen, want ik had nog zoveel willen vertellen aan jou. Maar ik denk dat jij dat wel weet. Het ga je goed! Je was altijd al mijn grote ster, nu ben je mijn sterretje aan de hemel.
Ik wens iedereen veel sterkte tijdens deze dagen. Zeker als je nog maar pas iemand verloren bent. Maar bedenk dan: 'In onze gedachten zullen ze verder leven.'
Groetjes
Tiny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten